فراوانی و اولویت یافته های آسیب شناسی در تشخیص بیماری لیکن پلان

سابقه و هدف : لیکن پلان بیماری التهابی خارش داری است که پوست و فولیکولهای مو و سطوح مخاطی را درگیر می نماید. برای قطعی شدن تشخیص بالینی گاهی اوقات نیاز به تأیید تشخیص توسط یافته های آسیب شناسی است که در 90% موارد شش یافته آسیب شناسی کلاسیک بیماری که شامل هیپر گرانولوز، آکانتوز، طولانی شدن رت ریج، دژنرسانس منتشر لایه بازال و ارتشاح باند شکل لنفوسیت در درم می باشند کمک کننده بوده و ملاک تشخیص پاتولوژی قرار می گیرند. مواد و روش ها : این مطالعه 200 گزارش پاتولوژی را که از نمونه های 114 مرد و 86 زن بر داشته شده بود مورد بررسی قرار داده است. گزارش ها مربوط به بیمارانی بوده اند که یافته ها از نظر آسیب شناسی برای تشخیص قطعی بیماری لیکن پلان کافی بوده است. یافته ها : در این مطالعه شایع ترین یافته آسیب شناسی، ارتشاح لنفوسیتی (باند یاکانونی شکل) بوده است، در حالی که دست نخوردن لایه بازال کمترین یافته گزارش شده بود. در 30% بیماران تشخیص لیکن پلان مبتنی بر مشاهده شش یافته کلاسیک بیماری بود. نمونه برداری در 18% موارد از ضایعات مصاطی و در 82% موارد از قسمتهای مختلف پوست بوده است. بین انواع یافته های آسیب شناسی با جنس و سن بیماران ارتباط آماری شکل در ضایعات مخاطی لیکن پلان در مقایسه با ضایعات پوستی بیشتر دیده شد که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0> p ). نتیجه گیری و توصیه ها : متأسفانه در امر تشخیص پاتولوژیک بیماری لیکن پلان ضعف های فراوانی وجود دارد. مطالعات جامع تری در این خصوص توصیه می شود.